Jen mi prove tradukis la komencajn liniojn de la Registro de Antikvaj Eventoj [古事記/Koĵiki], japana malnova mitologia kaj historia libro eldonita en la jaro 712.
Kiam la Ĉielo kaj la Tero komenciĝis, en la Altĉiela Ebenaĵo estiĝis la dio nomata Amenominakanuŝo, sekvante la dio Takamimusuho, sekvante la dio Kamimusuho. Ĉi tiuj tri dioj estis solkompletaj dioj kaj sin kaŝis.
Poste, kiam la tero estis juna kaj simila al flosanta oleo aŭ drivanta meduzo, el tia kreskaĵo kiel ĝermanta fragmito estiĝis la dio nomata Umaŝiaŝikabihikoĝo, sekvante la dio Amenotokotaĉo. Ankaŭ ĉi tiuj du dioj estis solkompletaj dioj kaj sin kaŝis.
La supraj kvin dioj estis apartaj ĉielaj dioj.
Sekvante estiĝis la dio nomata Kuninotokotaĉo, sekvante la dio Tojokumono. Ankaŭ ĉi tiuj du dioj estis solkompletaj dioj kaj sin kaŝis.
Sekvante estiĝis la dio nomata Uhiĝino, sekvante la diino Suhiĉino. Sekvante estiĝis la dio Cunogujo, sekvante la diino Ikugujo. Sekvante estiĝis la dio Ootonoĝo, sekvante la diino Ootonobo. Sekvante estiĝis la dio Omodaro, sekvante la diino Ajakaŝikono. Sekvante estiĝis la dio Izanago, sekvante la diino Izanamo. La supraj dioj ekde Kuninotokotaĉo ĝis Izanamo estas tiel nomata la sep diaj generacioj.
Oni sciu, ke en Japanio ekzistis kaj ekzistas tre multaj dioj.